Lezing | Krishnamurti, toen en nu

“Mijn doel is mensen onvoorwaardelijk vrij te maken, want volgens mij is het enige geestelijke dat bestaat de onaantastbaarheid van dat zelf, dat eeuwig is, namelijk de harmonie tussen rede en liefde. Dat is de absolute, onvoorwaardelijke Waarheid en die is het Leven zelf”. “De Waarheid woont in ieder mens; die is eeuwig aanwezig. Die sleutel, dat is je eigen zelf, en alleen in de ontplooiing en de zuivering en in de onaantastbaarheid van dat zelf ligt het koninkrijk van het eeuwige”.

“Omdat Waarheid onbegrensd, onvoorwaardelijk en langs geen enkel pad te benaderen is, laat ze zich niet organiseren. De Waarheid kan niet omlaag gebracht worden”.

Zijn leven lang getuigde Krishnamurti van een bewustzijnslicht, een geest die niet analyseert of verklaart, maar die verlicht, ordent, en alles in eenheid doet zien. Zijn kernthema kunnen we omschrijven als “zien wat-is, en eraan ontstijgen”.

Zowel voor Krishnamurti als de School van het Gouden Rozenkruis ligt het vertrekpunt in dat licht, en niet in welke beoefening dan ook om dit licht te naderen en te realiseren.