Ken je dat gevoel van eenzaamheid? Herken je het besef dat het niet alleen de anderen om je heen zijn die niet in staat zijn echte, diepe verbinding met jou te leggen, maar dat dit net zo goed andersom werkt? Aan onze eigen, menselijke manier van contact maken, zit altijd een grens. Zo zijn we soms gewoonweg te druk om onze vriendschappen de aandacht te geven die ze verdienen. En soms begrijpen we onze vrienden niet goed – of zij ons niet.

Natuurlijk zijn er momenten van verbinding, van diep begrip, en die zijn waardevol en helpen ons. Vriendschappen kunnen als parels zijn, als de lichtjes in een donker bos, als de zon op een warme zomerdag. Maar wellicht ken je ook de grenzen ervan. Ze werpen ons soms terug op onszelf, op onze eenzaamheid. En dan kan het zijn dat we onze blik verder richten, langs het verlangen naar menselijke verbinding, en voorbij de angst alleen te zijn, naar dat punt in ons hart waar het Al ons aanraakt. En ontstaat dan een verlangen dat wijder en groter is. Een verlangen naar verbinding met een grootse oneindigheid. Een verlangen naar het licht zelf. En op dat verlangen komt altijd een antwoord, in vriendschap en liefde.

Kom luisteren en uitwisselen over het bijzondere van vriendschap.