Tekstfragment

De eerste bijeenkomst staat in het teken van: Leven in eenheid.

Hierbij een kort citaat uit de tekst:

​

Wat is menselijk gezien voor ons kwaliteit? Wat doe er echt toe in het leven? Hoe kunnen wij zo leven dat de essentie van het leven naar boven komt? Hoe scheppen wij een harmonisch eigen leven?
In principe is een mens een schepper in ontwikkeling, een leerling- schepper. Elk mens heeft scheppende vermogens, maar hij weet nog niet goed hoe hij die vermogens gebruiken kan. In feite is alles wat je doet, zegt of denkt, ja zelfs wat je voelt, een scheppende handeling, want je creëert iets. En als schepper, ben je verbonden met je scheppingen en ook verantwoordelijk voor de gevolgen ervan. Ook als je onnadenkend gehandeld, gedacht of gesproken hebt.

​

Het geheel van deze al dan niet prettige ervaringen kan ons bewust maken van onze huidige levensstaat, met zijn wisselende en vaak onvolkomen kanten. Dit bewust worden van het onvolmaakte kan tegelijkertijd het verlangen naar het wel volmaakte oproepen. Op een gegeven moment raken we uitgeprobeerd ‘de hemel op aarde te vestigen’, zonder dat het verlangen dat daaraan ten grondslag zit, minder wordt. Een besef groeit langzaam, dat het onze roeping is om te streven, de onvolmaaktheid op te heffen op een heel ander niveau, namelijk op een zieleniveau.

​

Als we dat beseffen gaan, voelen we ons een beetje een vreemdeling in deze wereld, voelen we ons soms ontheemd in de drukke bedoening van ons alledaagse leven. We gaan op zoek naar een nieuwe en meer essentiële invulling van ons leven. We ervaren dit vermoeden van iets essentiëlers als een soort van heimwee naar een ‘betere wereld’.

​

Zo kan een onbepaald verlangen ontstaan naar iets dat we innerlijk als bekend vermoeden, maar waar we van afgesloten zijn. Iets waar we naar terug willen gaan. Door het leven te leven met al zijn ups-and- downs, kan er op een gegeven moment een opening in ons ontstaan, een opening waar licht doorheen kan vallen. Leonard Cohen zingt:

​

There is a crack in everything; that’s how the light gets in.

​

Via een barst in ons pantser wordt het hart getroffen door het ‘ene licht’ en raakt het een verlangen aan, een diepgevoeld verlangen naar een-zijn met ‘het Ene’, met het licht. Een heimwee dat niet meer te stillen valt, inspireert ons het innerlijke roer om te gooien en ons toe te wenden tot dat licht.

​